เมื่อโดโรธีออกเดินทางโดยรถไฟใต้ดินในเมืองใหญ่
กับลุงเฮนรี่และป้าเอ็ม เว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์ เธอไม่ค่อยคาดหวังที่จะพบว่าตัวเองอยู่ในดินแดนแห่งแม่มด โดยมีหุ่นไล่กา คนกระป๋อง และสิงโตเป็นเพื่อน เธอไม่คาดหวังที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับฟังก์ชันคลื่น แอมพลิจูด พลังงานจับนิวเคลียส และทฤษฎีเกจ
หากสภาพแวดล้อมดูคุ้นเคย ก็ไม่ผิด เพราะ Robert Gilmore ได้เลือกเรื่องราวของเด็กของ L. Frank Baum เรื่อง The Wizard of Oz เป็นสัญลักษณ์เปรียบเทียบของความเข้าใจในปัจจุบันของเราเกี่ยวกับอนุภาคมูลฐานของสสารและแรงที่กระทำต่อพวกมัน ผลที่ได้คือความตลกขบขันที่แปลกประหลาด (ปุนตั้งใจ) และความคล้ายคลึงที่ค่อนข้างใช้แรงงานซึ่งสอดประสานกับคำอธิบายที่ไม่ใช่ทางคณิตศาสตร์ที่ยอดเยี่ยมของฟิสิกส์ย่อยอะตอมที่หลากหลาย
ความก้าวหน้าของเซลลูลอยด์ของโดโรธีสามารถใช้เป็นสัญลักษณ์เปรียบเทียบการค้นพบฟิสิกส์สมัยใหม่ได้หรือไม่? เครดิต: KOBAL COLLECTION
เช่นเดียวกับชื่อเดิมของเธอ โดโรธีจาก Gilmore เดินทางผ่านดินแดนในจินตนาการที่เต็มไปด้วยตัวละครที่น่าทึ่ง แต่แทนที่จะเรียนรู้ที่จะชื่นชมชีวิตในบ้านในแคนซัสเหมือนอย่างโดโรธีดั้งเดิม เธอได้ค้นพบเกี่ยวกับการค้นพบครั้งสำคัญมากมายของฟิสิกส์สมัยใหม่ จากการเผชิญหน้ากับแม่มดแห่งมวล (“คุณอาจเรียกฉันว่า G”) ผ่านพ่อมดแห่งควาร์ก นักเดินทางไปตามถนน Building Block จนกระทั่งพวกเขามาถึงพลังค์พลังงาน
เส้นทางของพวกเขาสะท้อนการเดินทางของศตวรรษที่ 20
จากอะตอมไปยังควาร์ก ในระหว่างที่นักฟิสิกส์อนุภาคได้ค้นพบว่าสสารนั้นแปลกประหลาดกว่าที่พวกเขาเคยจินตนาการไว้ ควาร์กขนาดเล็กถูกกักขังอยู่ภายในโปรตอนและนิวตรอน ที่จะปลดปล่อยออกมาได้เฉพาะในกลุ่มของควาร์กเพิ่มเติม (หรือแอนติควาร์ก) โดยปลอมเป็นอนุภาคใหม่ ควาร์ก (และเลปตอนที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องกัน) โต้ตอบผ่านแรงที่เข้าใจในแง่ของอนุภาคเพิ่มเติม เกจโบซอน ซึ่งทำหน้าที่เหมือนลูกบอลในเกมจับควอนตัม การอธิบายความเป็นจริงอันน่าเหลือเชื่อของอนุภาคและกองกำลังในแง่ของจินตนาการในหนังสือนิทานช่วยได้ไหม
คำอธิบายที่ไม่ใช่ทางคณิตศาสตร์ของ Gilmore เกี่ยวกับแนวคิดทางกายภาพที่ยากนั้นไม่มีข้อบกพร่องใดๆ เลย และเขาประสบความสำเร็จในการครอบคลุมพื้นดินจำนวนมาก ตั้งแต่สเปกตรัมอะตอมไปจนถึงแบบจำลองมาตรฐาน แต่คำอธิบาย – ไม่ว่าจะเปล่งออกมาโดยสหายผู้รอบรู้ของโดโรธีหรือระบุไว้ในย่อหน้าอธิบายแยกต่างหาก – ไม่ใช่สำหรับคนที่ไม่มีความรู้มาก่อนเกี่ยวกับแนวคิดพื้นฐานของฟิสิกส์อะตอมและทฤษฎีควอนตัม เรื่องราวที่ได้แนะนำปฏิสัมพันธ์พื้นฐานสี่ประการและค่าคงที่ของพลังค์ในหน้า 13 นั้นไม่เหมาะสำหรับคนใจเสาะ
ในทำนองเดียวกัน ความพยายามในการมีอารมณ์ขันมักจะหายไปกับผู้อ่านที่ไม่รู้ฟิสิกส์อยู่แล้ว และการหยอกล้อธรรมดาก็เริ่มจางลง ตัวอย่างเช่น ครึ่งคนครึ่งม้าที่นักเดินทางพบในอาณาจักร CERN เป็นข้อมูลนักท่องเที่ยวเซ็นทอร์
ดังนั้น ถ้าไม่ใช่สำหรับมือใหม่ อุปมานิทัศน์จะใช้ได้กับคนที่รู้ฟิสิกส์สมัยใหม่อยู่แล้วใช่หรือไม่ ถึงอย่างนั้น ก็มีความเสี่ยงที่ความพยายามที่จะระลึกถึงความก้าวหน้าของเซลลูลอยด์ของจูดี้ การ์แลนด์ตามถนนอิฐสีเหลืองไปยังเมืองมรกต จะทำให้เสียสมาธิจากการอธิบายแนวคิดอย่างรอบคอบในฟิสิกส์เชิงทฤษฎี
นี่เป็นหนังสือเล่มที่สามโดย Gilmore ที่พยายามอธิบายฟิสิกส์สมัยใหม่ผ่านตัวละครจากเรื่องราวที่คุ้นเคย ผู้อ่านเคยเข้าร่วม Alice ใน Quantumland และได้รับการปฏิบัติต่อ Cryptic Carol ของ Scrooge ดังนั้นมันต้องเป็นรูปแบบเชิงเปรียบเทียบที่ใช้งานได้ — แต่สำหรับใคร? หรือผู้อ่านคนนี้ขาดอารมณ์ขัน? หึหึหึ! เว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์
